Duhet të ketë lindur në Prishtinë rreth vitit 1760, megjithëse të dhëna të sakta për lindjen e tij nuk janë gjendur ende.¹ Në shënimet arkivore së pari shfaqet në vitin 1785, krahas vëllaut të tij Ibrahim Pashë Gjinollit dhe vëllezërve tjerë Mustafës, Rashidit dhe Jahjasë.² Në një zinxhir letrash në verën e këtij viti (qershor–korrik), Maliqi dhe vëllezërit akuzohen për plaçkitje dhe persekutime në zonën e Gorës, Dukagjinit, Vushtrrisë, Prishtinës. Vëllezërit, si duket nën drejtimin e vëllaut të madh Ibrahimit, janë në krye të një bande më të madhe rebelësh nga Llapi e Gollaku. Në njërën prej letrave thuhet se babai i tyre ishte njëfarë Hysrevi, komandat i Gorës, vend prej nga edhe vinte familja.³ Jashar Pashë Gjinolli, i nipi i Maliqit, në vakëfnamenë e tij të shkruar më 1836 thotë se gjyshi i tij quhej Hysrev Gjinolli, çka konfirmon më tutje shënimet e dokumentit të mësipërm. 

Sulmet nga kaçakët dhe banditët shqiptarë në rrethin e Prishtinës përmendet edhe në vitin 1788, e 1789, por në këto letra s’flitet për emra. Emri i Ibrahim Gjinollit për herë të fundit përmendet në gushtin e 1785. Disa vjet më vonë, si përnjëherë, më 1789 së pari herë e ndeshim me titullin pashë edhe Maliq Gjinolli, mbase menjëherë pas vdekjes së vëllaut të tij Ibrahim Pashës. Duke e mbajtur këtë titull, ka udhëhequr me sanxhakun e Prishtinës, që kishte nën administrim edhe Artanën e Vushtrinë, dhe kohë pas kohe ka qenë udhëheqës edhe i sanxhakut të Shkupit, por gjithnjë duke e mbajtur selinë në qytetin e Prishtinës. 

Në vitin 1809 ishte pjesmarrës në betejat osmane kundër kryengritjes së serbëve. Për rolin e tij në këto beteja, jo rrallë është bërë personazh këngësh, apo kronikash serbe të kohës. Ndërkohë, në vitin 1812, Antoine Vas, nënkonzulli francez në Prishtinë, në kohën e shkurtë të mandatit të tij në këtë qytet, e sjellë edhe këtë përshtypje të parë pas takimit me pashain prishtinas,

“Pasha pritej të vinte në Prishtinë më 27 gusht. Duke llogaritur se do ta gjeja në një humor krejtësisht të mirë ndaj meje, pranova me kënaqësi që dhe në shoqëri me të tjerët të hipi në kalë për ta takuar. Këtë ma sugjeroi kapexhi-basha Kurshid Beu, kushëri i Jashar Pashës dhe Maliq Pashës. Kompania e kuajve kishte për detyrë të hipte përpara Maliq Pashës dhe të shikonte garën që organizohej për nder të martesës së Jashar Pashës. U nisëm në orën 5:30 të mëngjesit dhe në orën 7 takuam grupin që po e shoqëronte Maliq Pashën. Ne zbritëm; Ndjekësit e Maliq Pashës u ndalën. Më prezantuan me të zotin dhe unë fillova ta përshëndetja, por ai nuk priti as të mbaroja fjalinë, por filloi të thoshte: Mirë, mirë, por më vjen shumë keq që nuk munda të të gjej një banesë. Letra juaj më mbërriti kur isha në nisje të një udhëtimi. Nuk munda ta shtyja nisjen, por urdhërova Jashar Pashën të të strehojë në konakun tonë dhe të kujdesej për të gjitha nevojat tuaja miqësore. Përndryshe, shoh që paskeni mbërritur dhe mirësevini. Do të kujdesem që ju të gjeni një shtëpi dhe pasi do të qëndroni gjatë këtu, do të shihemi shpesh, dhe çdo ditë me kënaqësi!”

Ka udhëhequr me sanxhakun e Prishtinës, që kishte nën administrim edhe Artanën e Vushtrinë, dhe kohë pas kohe ka qenë udhëheqës edhe i sanxhakut të Shkupit, por gjithnjë duke e mbajtur selinë në qytetin e Prishtinës.⁴ Janë të njohura protestat kundër tij në Prishtinë e rrethinë nga viti 1821 dhe 1822.⁵ Sahatkulla e vjetër e qytetit, që dikur ka qëndruar afër Xhamisë së Çarshisë, sipas një rrëfimi të banorëve nga fundi i shekullit XIX, përmendet si e financuar prej Maliq Pashës në fillim të atij shekulli.⁶ Ka vdekur më 19 dhjetor 1823 në rrethana të panjohura.⁷