Mbi ditëlindjen e Jasharit të dhënat e vetme i kemi nga nën-konzulli francez i Prishtinës, Antoine Vas. Duhet të ketë lindur në vitin 1788 ose 1787 në Prishtinë.¹  Ishte nip — djalë i vëllaut — i Maliq Pashës. Njihet për ndërtimin e xhamisë së mesme që edhe sot mban emrin e tij në kryeqytet. Gjithashtu për ndihmën në ndërtimin e kishës ortodokse të Shën Nikollës që edhe sot qëndron në Prishtinë.²  Ka mbajtur postin e udhëheqësit të Prishtinës, Vushtrrisë e Novobërdës prej vitit 1823 deri të paktën në marsin e vitit 1839.³  Në vitin 1831 i është bashkuar Mahmut Pashë Bushatlliut në kryengritjen kundër Portës së Lartë. Por pas disfatës, i është rikthyer në devotshmëri Sulltanit. Është shumë e mundshme të ketë vdekur në tetorin e vitit 1846,⁴  edhe pse emri i tij nuk figuron në Prishtinë në regjistrimin e vitit 1844. 

Deri tash nuk është shpërfaqur ndonjë gravurë apo vizatim që do të paraqiste pamjen e këtij udhëheqësi të Prishtinës, por ekziston një përfshkrim fizik i bërë në fund të shekullit XIX nga një banor i moshuar i qytetit. Po e sjellim këtu të përkthyer,

“Jashar Pasha ishte një burrë i shkurtër, i shkathët dhe mendjeprehtë, i hollë dhe biond. Kur zemërohej me dikë, fillonte t’i lëpinte skajet e gishtave dhe të gjithë rreth tij tashmë dridheshin nga frika se cilit do t’ia drejtonte gishtin për t’a varur. Një serb e ka varur vetëm për faktin se, pasi pashai kishte ndaluar shkapërderdhjen e kooperativave, ky kish shkuar të ankohej se nuk mund të qëndronte në kooperativë edhe sikur ta varte. Pasha ka urdhëruar menjëherë që kjo të bëhej. Ishte gjithashtu pashë shumë i rreptë me fëmijët e tij, kur njëherë i pat thënë njërit prej tyre në mbrëmje se do të shkonte nesër për punë në Gjilan, ky i fundit qe nisur me nxitim dhe duke mbërritur në Gjilan në mes të natës te kushëriri i pashait, dhe kur këta e kishin pyetur për çfarë pune u bëhej kjo vizitë, ai nuk kish ditur tu tregonte, por u ka thënë se nuk guxonte ta priste agimin e mëngjesit.”⁵