Janë disa valë të murtajës që e kanë goditur Prishtinën përgjatë historisë. Vetëm disa prej tyre deri tash janë dokumentuar edhe në shënime. Më së hershmi për murtajën në Prishtinën mund të flitet në vitin 1622 kur për të raporton Pjetër Mazreku. ¹  Një valë njoftohet në vitin 1687 nga Edward Brown, i cili thotë se banorët nuk shqetësoheshin fare për këtë sëmundje.²  Pastaj është mirë e njohur murtaja e vitit 1689, prej së cilës ka vdekur edhe Pjetër Bogdani.³  Një valë tjetër murtaje në Prishtinë është raportuar në vitin 1702, kur megjithë përpjekjet e autoriteve për këndelljen e qytetit pas trazirave të shumta, epidemia duket se e vështirësonte çfarëdo zhvillimi.⁴  Një valë më mirë e dokumentuar e murtajës është edhe nga viti 1781, për të cilën disa dokumente nga arkivat e Kotorrit na japin ca detaje.⁵  

Ndër të gjitha këto më e rënda duket të ketë qenë në vitin 1838 kur një udhëpërshkrues francez raporton për rreth 6,000 të vdekur në Prishtinë, që përbënin dy të tretat e gjithë popullatës së qytetit. Shifër që edhe vetë raportuesi e pranon se duhet të jetë e ekzagjeruar.⁶  Sidoqoftë, kjo valë e fundit e sëmundjes gjithsesi kishte pasur efekt shkatërrues në qytet, duke qenë se në regjistrimin e popullatës të bërë në vitin 1844 qyteti duket shumë i zvogëluar për nga numri i banorëve, me vetëm 779 familje.⁷ Në regjistrimin paraprak të vitit 1831 Prishtina kishte 1,828 familje. Shumë vjet pas këtij momenti Prishtina si qytet zhytet në kriza politike e shoqërore,⁸ të cilat nuk kapërcehen deri në vitin 1878 kur bëhet kryeqendër e Vilajetit të Kosovës, çka ndikon në rimëkëmbje ekonomike dhe demografike. (Y. Rugova)