Prema podacima prvih osmanskih zapisa, vidi se da je muslimanski element u Prištini bio simboličan sve do druge decenije 16. veka. Odnosno do 1526. godine, gde je bila prisutna samo verska zajednica muslimana, što znači da nije bilo prisustva muslimanskih mahala kao što će se desiti posle ovog datuma, kada muslimanska naselja počinju da se povećavaju iz godine u godinu, sve do potpunog izumiranja hrišćanskih mahala. mahala. Do izumiranja mahala došlo je kao posledica verskih promena, što se ogleda u osmanskim sveskama prvih vekova. Na primer, u popisu iz 1477. godine mitropolitska mahala je imala 34 kuće, a posle 92 godine ovaj broj je spao na 8 kuća.

Kao što se vidi na obeležjima prištinskih mahala, opadanje hrišćanske vere među stanovnicima Prištine dovelo je do toga da hrišćanska naselja uzimaju muslimanska imena. Dakle, spajanje, odnosno otuđenje hrišćanskih mahala u muslimanske, znači povećanje broja preobraćenika u islam i njihovo proširenje na stare mahale koje su već identifikovane sa muslimanskim imenima. Međutim, iako je hrišćanski element u Prištini opao, on nije nestao. Ovo je argumentovano u registru iz 1844. godine, prema kome je Prištinu činilo 12 mahala, sa 779 kuća, od kojih je 298 hrišćanskih i 6 jevrejskih (jevrejskih). Dok su ovi poslednji (Jevreji) živeli unutar grada, evidentno je 135 hrišćanskih kuća u naseljima Jarar Čeribaši i Hasan Bej, dok su se ostale 163 kuće nalazile na periferiji kaze.