Priština, koja se u prvim osmanskim popisima 15. veka javlja kao nahija zavisna od sandžaka Vilčiterina.¹  U popisu iz 1530. godine, koji se poklapa sa vladavinom Kanunija sultana Sulejmanija (1520–1566), zabeleženo je kao kaza ovog sandžaka (Vilčiterina), koju su formirale nahije Priština, Morava (teritorija Gnjilana) i Lapi.²  Ovo podizanje Prištine u rang kaza, došlo je kao rezultat privrednog razvoja grada. tokom prva dva osmanska veka što je uticalo i na povećanje broja stanovništva.

Pozivajući se na prve osmanske podatke, Prištinu je tokom 1477. godine činilo 8 nemuslimanskih mahala koje su se sastojale od 285 kuća i 5 kuća 'latinske zajednice' (katoličke), sa ukupno 290 kuća.³  U narednom popisu stanovništva od 1485. godine, u Prištini su upisane 264 nemuslimanske kuće i 10 kuća muslimanske zajednice, ukupno 274 kuće. Tokom 1525–1526. godine bila je 121 muslimanska kuća i 262 nemuslimanske kuće, ukupno 383 kuće ⁴  Podaci iz 17. i 18. veka ogledaju se u putopisima raznih posetilaca, kao što je slučaj Evlije Čelebije, koji je došao u Prištinu tokom 1660. godine. Prema njegovim rečima, grad Priština se sastojao od 2.060 jednospratnih i dvospratnih kuća. izgrađen od kamena.⁵  Iako je grad opusteo tokom okupacije uz bok vojske Svete lige (1689–1690), kao i prilikom potonjih napada austrijskih vojski tokom 1737–1739. Francuski konzul u Solunu Feliks Veaujour piše da je Priština krajem 18. veka bila važan centar osmanske uprave i da se sastojala od 7–8.000 kuća.⁶  U prvom modernom popisu stanovništva Prištine 1831. godine, u 12. mahale U gradu je registrovano 1.828 kuća. Odnosno, komšiluk Velike džamije je imao 146, Pirnazeri 83, Alaaddini 248, Mehmed beji 75, Hasan Emini 154, Jusuf Celebiu 148, Jamia e Vogel 67, Jarar Ceribashi Ceribashi 125, 121. 224 i Hatunije 178. kuća.⁷  Dok je prema popisu imovine iz prve polovine 19. veka Priština imala 779 muslimanskih kuća, 239 hrišćanskih kuća i 122 kuće iz romsko-aškalijske zajednice poznate kao Kopti, od toga 22 su pripadale muslimanima. vere i 59 da hrišćani. Registrovano je i 6 kuća jevrejske zajednice (Jehud). ⁸ 

Ako uzmemo zdravo za gotovo argument da se porodica tokom osmanskog perioda sastojala (u proseku) od 5 članova, onda je približan broj stanovnika Prištine tokom četiri otomanska veka bio sledeći:

Tabela 2.1. Stanovništvo Prištine (1477–1874)

Približan broj stanovnika

||||||||||   1477 —  1,450 

|||||||||   1485 —  1,370

|||||||||||||||   1525/1526 —  1,915

||||||||||||||||||||   1569 —  2,790

||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||   1660 —  10,000

|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||   1874 —  13,435

Prištinske mahale tokom veka. KSV–KSKS

Najmanja administrativna jedinica u osmanskom gradu bila je mehala. Kao rezultat toga, podatak o prisustvu mahala u Prištini nalazi se već u prvim osmanskim zapisima. Prema ovim podacima, Prištinu je 1477. godine činilo 9 sela u kojima su živeli hrišćani. Isti kvartovi su se pojavili u dva naredna popisa iz 1487. i 1519. godine. Dok su se u popisu iz 1526. godine pojavile prve muslimanske četvrti, koje su nastavile da rastu i to je bilo rezultat povećanja broja lokalnog stanovništva koji je izabrao islam kao njihova religija. Tako se od 3 mahale, koje su bile u popisu iz 1526. godine, u popisu iz 1544. više nego udvostručio na 7, a 1569. godine je prešao na 11 muslimanskih mahala.

Mahale Prištine u osmanskom registru 1477. godine.

Hrišćanski monasi tokom 1477. i 1569. godine

Muslimanski mahali tokom 1526, 1569. i 1844. godine ⁹ 

Lagjja Pirnazëri në vitin 1831 i ka 83 familje, kurse në vitin 1844 i kishte 35 familje. Në regjistrimet paraprake kjo lagje nuk figuron.